مطالعه ساختار جمعیتی هامور معمولی Epinephelus coioides (Hamilton, 1822) با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره در خلیج فارس

ساختار جمعیتی Epinephelus coioides، هامور معمولی، در خلیج فارس از نظر 6 جایگاه ریزماهواره پلی مورف مورد بررسی قرار گرفت. 5-3 گرم از بافت نرم هر کدام از 120 نمونه صید شده از 4 ایستگاه تهیه گردید. استخراج DNA با استفاده از روش استاندارد استات آمونیوم انجام وکمیت و کیفیت آن با روش­های اسپکتروفتومتری و الکتروفورز بر روی ژل آگارز 1 درصد بررسی شد. قطعات DNA در دستگاه PCR تکثیر شده سپس بر روی ژل پلی اکریلامید رانده شد و رنگ آمیزی با کمک نیترات نقره صورت گرفت. میانگین پارامترهای ژنتیکی شامل آلل­های واقعی و موثر برای تمامی لوکوس­ها و جمعیت­ها، بترتیب 458/5 و 793/3، همچنین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و قابل انتظار بترتیب 500/0 و 649/0 می­باشد. آزمون AMOVA بیشترین میزان Fst، (086/0) و کمترین میزان جریان ژنی (652/2=Nm) را بین دو جمعیت خوزستان و بوشهر، کمترین میزان Fst، (034/0) و بیشترین میزان جریان ژنی (070/7=Nm) را بین دو جمعیت دیر و بندرعباس نشان داد. جمعیت خوزستان جدایی نسبی را در قیاس با سایر جمعیت­های مورد مطالعه نشان می­دهد، بنابر این اعمال مدیریت شیلاتی جداگانه توصیه می­گردد.